Güneş insan beyinlerini kaynatıyor. Ağır ceza mahkemesinin geniş; her vakit yüze, nemli, ılık bir esinti yapan loş salonu dinleyicilere ter döküyor. Sıralar yığın yığın adam dolu. Kadın, erkek, okullu, büyük, ,küçük... Alnından katmerli gerdanına ter sızan şişman bir kadın yanındaki okulluya: - Övvvf ne zaman bu dava başlayacak? Derken, jandarmalar suçluyu salona getirdiler. Bu bir kadındı: Genç, ince uzun boylu, kesik saçlı, bebekleri iri, iri maviş gözlü bir kadın. Yorgun ve korkak adımlarla yürüyordu. Başı önüne eğilmişti. Suçluların locasına götürüldü. Jandarma: - Otur... Dedi. Salondaki bütün gözler ona döndü ve fısıltı başladı: - Ne kadar da güzel? - Nasıl yapmış bu cinayeti? - Çok da taze... - Gazeteler neler yazmıyorlar neler bu kadın için! - Herhalde çok meraklı bir dava olacak... Bütün bu fısıltılar sürerken hâkimler geldiler, yerlerini aldılar… Jandarma kadını dürttü: - Ayağa kalk!

---